ลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองใหญ่ในอเมริกา (ตอนที่ 6 จบแล้วจ้า)

วันที่หก กลับบ้านแล้ว Sweet Home Alabama – Hutntsville

ตื่นสายๆ แบบชิลล์ ๆ เพราะเครื่องบินออกประมาณสิบโมง นั่งรถโรงแรมไปสนามบิน หาอะไรลงท้องก่อนขึ้นเครื่อง .... บินๆ บินๆ กลับถึงบ้านประมาณสี่โมงเย็น เป็นทริปที่ประทับใจมากอีกทริปหนึ่งทีเดียว ฉันชอบนิวยอร์กนะ ถึงแม้ว่าจะเป็นเมืองใหญ่ที่ใครๆ มักจะบอกว่าน่ากลัว เที่ยวคนเดียวระวังตัวด้วย
แต่ฉันว่ามันค่อนข้างปลอดภัยนะ เพราะมีตำรวจอยู่ทุกจุด ทุกมุมถนนเลย (ฉันก็มักจะถามทางตำรวจอยู่บ่อยๆ เพราะหาจังหวะถามคนเดินไปเดินมาไม่ค่อยได้ แต่ละคนก็รีบร้อนกันเหลือเกิน แถมถามทางบางคนก็กลับกลายเป็นนักท่องเที่ยวเหมือนกันอีก ไม่รู้ทางเหมือนกัน มีตำรวจเนี่ยแหละเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุด ฉันขอตำรวจช่วยแม้กระทั่งซื้อตั๋วรถไฟเชียวนะ เพราะฉันลองกดๆ เครื่องแล้วมันงงๆ ไม่มีตั๋วออกมาให้ฉํนสักที สถานีย่อยก็ไม่มีเจ้าหน้าที่ขายตั๋วด้วยอ่ะ ตำรวจก็ใจดีช่วยฉันได้เสมอ) อีกทั้งใครว่าคนนิวยอร์กใจร้าย ฉันว่าไม่หรอก เพียงแต่ทุกคนต้องรีบเร่งกับชีวิตของแต่ละคน แต่หากฉันถามทางใครแล้ว คนๆ นั้นก็จะพยายามช่วยบอกทางฉันแบบสุดความสามารถที่จะทำให้ฉันเข้าใจและมั่นใจว่าฉันไม่หลงอย่างแน่นอน ฉันชอบเมืองใหญ่อย่างนิวยอร์ก อาจเป็นเพราะฉันก็เป็นคนเมืองเหมือนกัน ชินกับแสงสีของนครที่ไม่มีวันหลับใหล ชินกับผู้คนมากมายหลากหลาย แต่นิวยอร์กมีผู้คนหลากหลายเชื้อชาติและต่างวัฒนธรรมกันมากกว่ากรุงเทพฯ มากมายนัก และที่ฉันชอบมากคือเป็นเมืองแห่งศิลปะ มีหอศิลป์ พิพิธภัณฑ์มากมายหลายรูปแบบให้เลือกชม มีร้านขายงานศิลปะมากมายตลอดเส้นทาง อีกทั้งห้องสมุดที่ใหญ่โตสวยงามคงความเก่าแก่ของสถาปัตยกรรมโบราณแต่ทว่าทันสมัยด้วยเทคโนโลยีอันล้ำเลิศ ฉันอดไม่ได้ที่จะอิจฉาคนเมืองนิวยอร์ก ในแง่ที่เขาได้มีโอกาสดีๆ กับสิ่งรอบตัวที่เขามีได้ทุกวัน เอ... แต่ว่า กรุงเทพฯ เราก็มีอะไรดีๆ อยู่เยอะเหมือนกันนี่นา ไว้ฉันชื่นชมกรุงเทพฯ แบบพินิจนครบ้างดีกว่า