เที่ยวพังงาก่อนสงการ์น 2552(ตอนที่1)

บันทึกการเดินทาง

เที่ยวพังงา ก่อนสงกรานต์ปี 2552

เป็นธรรมเนียมปฏิบัติที่ฉันและเพื่อนอีกหนึ่งองค์ (ที่ใช้สรรพนาม “องค์” เพราะเธอคือนางฟ้าในความคิดของเธอ? ส่วนเพื่อนจะมีคนรู้ใจร่วมขบวนด้วยก็ตามสบาย) จะหาเวลาช่วงวันหยุดยาวเดินทางลงใต้ เพื่อไปเยี่ยมเพื่อนที่มีรีสอร์ทอยู่ที่จังหวัดพังงา นั่นคือ "นางทองเบย์ รีสอร์ท" นั่นเอง
เป้าหมายการเดินทางของฉันมี 3 ประการ เพื่อเป็นการชาร์ตพลัง คือ
1. อาหารตา (เที่ยวชมทัศนียภาพอันสวยงาม)
2. อาหารปาก (กินกระจายกับของอร่อยทุกชนิด)
3. อาหารใจ (เมาท์กะเพื่อนที่รู้ใจ)

ทริปนี้ใช้เวลา 4 วัน คือ 2- 5 เมษายน 2552 เดินทางโดยแอร์เอเชีย (เพราะหาดูแล้ว ราคาเหมาะสมที่สุด) คือรวมภาษีและทุกอย่างแล้ว round trip ประมาณ 3700 บาทเท่านั้น

วันแรก
ออกจากสุวรรณภูมิ 7.50 น. ถึง สนามบินภูเก็ต 9.20 น. เพื่อนผู้แสนดีก็จัดหารถมารับเพื่อนกะเหรี่ยงต่างเมืองถึงหน้าสนามบินโดยมีคนขับรถถือป้ายชื่อ เหมือนนักท่องเที่ยวต่างชาติเลยอ่ะ เพื่อนจองเดย์ทัวร์เที่ยวพังงาให้อีกด้วย นั่นคือพาไปเที่ยวตามแหล่งท่องเที่ยวอันโดดเด่นของจังหวัด อาทิ พาไปไหว้พระที่วัดถ้ำ หรือ “วัดสุวรรณคูหา” แล้วก็นั่งเรือไปชมเกาะหมาจู และชมเกาะเขาตะปู หรือ เกาะเจมส์ บอน ที่เคยถ่ายภาพยนตร์เจมส์บอน เมื่อสมัยนานมาแล้วตั้งแต่ฉันยังไม่เกิดมั้ง (ฮ่าๆ แอบเด็ก) ชมเขาพิงกันที่อยู่ใกล้ๆ กัน และพาไปขึ้นเรือแคนูกลางทะเล เพื่อพายเรือชมความงามของผาถ้ำต่าง บริเวณถ้ำไวกิ้งกลางทะเล ถ้ำลอด ได้อารมณ์เสียวๆ เวลาเขาพายเรือลอดโขดหินของถ้ำแบบชนิดที่ต้องนอนราบไปกับเรือแคนูเลย (กลัวหินขูดหน้ากะหัวชนหินน่ะแหละ เดี๋ยวเสียโฉมแอนด์เสียสติล่ะแย่เลย)

แล้วทัวร์นี้เขาก็จบลงด้วยการพาไปรับประทานอาหารที่เกาะปันหยีกลางทะเล (ร้าน Andaman seafood) นับว่าเป็นกุศโลบายของทัวร์โดยแท้ เพราะเขาพาเราเที่ยวๆ ๆ จนถึงบ่ายสองกว่าๆ แน่ะกว่าจะได้กิน อะไรที่อยู่ตรงหน้าเลยกินได้หมดด้วยความหิวจนตาลายแล้ว คาดว่าไม่น่าจะมีชาวไทย เพราะเท่าที่ดูเป็นกรุ๊ปทัวร์ต่างประเทศแทบทั้งสิ้น (ประเทศแถบเอเชียซะส่วนใหญ่) ขอบอกว่าอาหารเยอะนะ แต่ทั้งหมดที่กินเข้าไปน่ะ เพราะหิวสุดๆ จริงๆ ไม่ใช่เพราะรสชาติหรอก ขอยืนยัน...

จบทัวร์ ก็เดินทางเข้าสู่รีสอร์แสนสวยของเพื่อนสุดสวยแสนดี แล้วก็พักผ่อนตามอัธยาศัย เดินเล่นชายหาด เล่นน้ำทะเล หรือจะว่ายน้ำที่สระ บรรยากาศชิลล์ๆ ดริ้งซัมคอกเทลที่สระหรือริมสระ แบบมีความสุขสุดๆ
ดินเนอร์วันนี้ กินกระจายกับอาหารซีฟู๊ดระดับบิ๊กๆ ที่ขอบอกว่า อร่อยทุกอย่างจริงๆ (แล้วเพื่อนอิฉันลูกเจ้าของรีสอร์ทผู้นี้ก็ปล่อยอิฉันและเพื่อนนางฟ้าเนี่ย เป็นแขก VIP มากๆ ฮ่ะ ขอบอก)
กินอิ่มแล้ว จึงต้องเดินย่อยตามร้านรวงต่างๆ ริมถนน ซึ่งเจริญมาก ๆ ต่างจากเมื่อหลายปีมาแล้วที่ฉันไม่ได้ไปเยือนมานานก็กว่า 6 ปีได้ละมั้ง (ก่อนสึนามิปี 2547 น่ะ) เป้าหมายคือเยี่ยมชมความใหญ่โตของซุปเปอร์มาเก็ต หนึ่งในกิจการของรีสอร์ทนี้เช่นกัน เมื่อก่อนเป็นเพียงมินิมาร์ทเท่านั้นเองนะ จนพวกเราก็ติดปากเรียกว่ามินิมาร์ท อยู่นั่นแหละ