ลุยเดี่ยวเที่ยวเมืองใหญ่ในอเมริกา (ตอนที่ 5)

วันที่ห้า เย้! เที่ยวเอง ดีใจจัง New York! New York!

ออกจากโรงแรมแบบชิลล์ ๆ เข้าตัวเมืองด้วยรถบัส Shuttle Bus จากสนามบิน round trip $ 25 สะดวกมาก ไปส่งถึงหน้าสถานี แกรนด์ เซ็นทรัลเลย วันนี้ทั้งวัน ฉันสามารถไปยลทุกจุดที่สำคัญๆ ของนิวยอร์กเลยทีเดียว รายชื่อสถานที่ทั้งหมด (ซื้อตั๋วรถไฟและรถเมล์แบบ one day pass $5 ขึ้นลงกี่เที่ยวก็ได้ในหนึ่งวัน)

ตึกเอ็มไพร์ สเตท(Empire state building), ตึกไครส์เลอร์ Chrysler Building), ถนน สาย 48 (48th Street) สะพานบรู๊คลิน (Brookyn Bridge), Metropolitan Museum of Art, ถนน สาย 5(down the 5th Avenue), ถนน เพิรล์(Pearl Street), บรอดเวย์(Up Broadway), ยูเนี่ยน สแควร์(Union Square) ไทม์ สแควร์(Time Square), ร็อคเฟลเลอร์ เซ็นเตอร์(Rockefeller Center), โบสถ์เซนต์แพททริก, โบสถ์เซนต์แมรี่, วอชิงตัน สแควร์(Washington Square), สถานี แกรนด์ เซ็นทรัล(Grand Central Station), แบตเตอรี่พาร์ค (Battery Park) เพื่อชมคุณย่าเขียว (เทพีเสรีภาพไงจ๊ะ), สวน เซ็นทรัล(Central Park), เซาทธ์ สตรีท ซีพอร์ท (South Street seaport), เวสท์ ไซด์(West side), บริเวณอดีตตึกเวิร์ดเทรดเซนเตอร์” (World Trade Center) ที่ปัจจุบันนี้เขาเรียกว่า Ground Zero และตรงข้ามคือโบสถ์เซนต์ปอล

โบสถ์ St.Paul Chapel เป็นโบสถ์สร้างสมัยก่อนอเมริกาประกาศเอกราชแยกจากอังกฤษ
เป็นสถาปัตยกรรมของสมัยนั้นเพียงแห่งเดียวที่ยังหลงเหลือในนิวยอร์ค

ยอร์จ วอชิงตันเคยมาที่นี่ประจำสมัยที่กรุงนิวยอร์คยังเป็นเมืองหลวงของประเทศสหรัฐอเมริกา
โบสถ์แห่งนี้นอกเหนือจากความสำคัญในฐานะโบราณสถานแล้ว เมื่อเหตุการณ์ 911 ก็ทำให้เน้นย้ำบทบาทของสถาบันศาสนาในการเป็นเครื่องค้ำจุนสังคมได้อย่างชัดเจน
หน้าโบสถ์แห่งนี้ก็คือตึก World Trade Center นั่นเอง (มีซากต้นไม้ที่เสียหายจากเหตุการณ์ตึกถล่มครั้งนั้นอยู่ ณ ปัจจุบัน)

เหมือนกับปาฏิหาริย์ เมื่อเกิดเหตุการณ์ตึกถล่ม แต่โบสถ์เซนต์ปอลยังคงตระหง่านอยู่และได้กลายเป็นที่พึ่งทางใจของคนที่กำลังเสียขวัญ เป็นทั้งสถานที่ดูแลให้ข้าวปลาอาหารแก่เหล่าอาสาสมัครที่มาบรรเทาทุกข์ เป็นที่ซึ่งญาติมิตรของผู้ประสบเคราะห์กรรมหันเข้าเป็นที่พึ่ง เอารูปถ่ายและข้อความประโลมใจมาติดจนรอบโบสถ์ ถึงแม้จะต่างศาสนาแต่ก็สามารถมารำลึกถึงผู้เสียชีวิต ณ ที่โบสถ์แห่งนี้ได้
(ภายในโบสถ์นี้ เขายังคงร่องรอยการไว้อาลัยให้กับผู้เสียชีวิตจากตึกถล่มด้วย ฉันเดินไปก็เกิดความรู้สึกขนลุกซู่ๆ ตลอดเวลา ทั้งๆ ที่ฉันไม่ใช่คนกลัวสิ่งลี้ลับที่มองไม่เห็นเลยนะ ฉันเคยอ่านหนังสือ... เขาบอกว่าหากเข้าไปในสถานที่ใด แล้วเรารู้สึกหนาวๆ ขนลุกซู่ๆ นั่นแสดงว่ามีบางสิ่งบางอย่างที่เรามองไม่เห็นอยู่บริเวณนั้น ฉันเล่าให้พี่ชายฟังถึงอาการนี้ พี่ชายบอกว่าก็คงจะมีบ้างล่ะ ตั้งสามพันกว่าชีวิตน่ะนะเมื่อตอนตึกถล่มน่ะ)

เฮ้อ... เหนื่อยแอนด์เมื่อยมากๆ เพราะเดินทั้งวัน แต่ฉันชอบการเที่ยวเองแบบนี้มากๆ เลย เพราะมันทำให้ฉันซาบซึ้งกับสถานที่ท่องเที่ยวในแต่ละจุดแบบที่ฉันจะจำไปได้อีกนาน มากกว่านั่งรถสบายๆ แล้วมีคนมาบอกเล่าเรื่องราว แทนที่ฉันจะอ่านเองจะจดจำได้ดีกว่ามาก
ฉันเดินจนท้องฟ้ามืดเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่มฉันจึงมารอรถ Shuttle Bus เพื่อกลับสนามบินและกลับโรงแรม พักผ่อนเตรียมตัวเดินทางกลับในวันรุ่งขึ้น